Mocht u denken dat het leven van een predikant saai is: vergeet het maar. Vorige maand zat ik zomaar aan een Veranderdiner. Mijlen verwijderd uit mijn comfortzone. Uiteraard aan tafeltjes met wisselende samenstelling rond veranderthema’s. Een stoelendans als plaatje bij het praatje. Practice what you preach.
Maar voor wij aanschoven, zaten wij eerst aan de voeten van verandergoeroe prof. Thijs Homan. Als voorgerecht lanceerde hij zijn nieuwe boek: Het et-ceteraprincipe. Managers denken dat zij organisaties mee kunnen nemen op hun reis naar het beloofde land. Flink schudden, flink ontregelen en een stip aan de horizon zetten. Maar dit is het moderne sprookje waar we graag in geloven. Want het is niet waar. Managers overschatten hun invloed schromelijk achter hun spreadsheets met stappenplannen. Commitment van de medewerker en het gesprek bij de koffie zijn veel bepalender voor de geur en smaak van de onderneming. Want dat is deskundigheid op de vloer die er toe doet. Het gaat niet om de luchtbel in de toekomst maar om de ervaring waarmee nu gewerkt wordt. Dat zijn de overige dingen (et-cetera). Vaak de muurbloempjes in de mainstream veranderkunde. Maar ze doen er echt toe, aldus Homan. Food for thought.
En toen was het tijd voor een goed gesprek. Bankiers, consultants, CFO’s, projectmanagers en één predikant om de tafel. Interessant: hoe verander je de cultuur van de gouden lepel in het bankwezen? Dat je als bankier niet bestaat voor de hoogte van de eindejaarsuitkering? Wat doe je als blauwe plannen en harde bezuinigingen je organisatie domineren? Leuk, leuk, leuk, maar toen draaiden alle grijze pakken mijn kant op. ‘En wat heb jij met verandering?’ De predikant als vreemde eend in de veranderbijt. Leg uit: wat heeft de kerk van alle tijden met dynamiek? Een vriendelijke hete adem werd in mijn richting geblazen.
Maar wacht eens even. Ging het niet over het et-ceteraprincipe? Dingen die er toe doen. Maar zich niet simpel laten managen of sturen? Voorzichtig legde ik een bruggetje: interessant, de relatie tussen werk, geloof en veranderen. De kerk is inderdaad een ingewikkelde organisatie. Met SMART-targets maak je geen vrienden op de vrouwenochtend. Beleidsplannen worden zuchtend opgesteld en opgelucht terzijde geschoven. Maar dan het gekke: mensen komen bij elkaar. Zetten zich in zonder winstoogmerk. Contacten bloeien op. Hoop, geloof en liefde worden gedeeld op plekken waar weinig te managen valt.
Inderdaad: et-cetera. Dit maakt mij nieuwsgierig naar wat niet beschreven of georganiseerd kan worden. Naar de vrede van Christus. Die onze planning te boven gaat.